بررسی اصول پایداری در معماری پس از سانحه: محدودیتها، پتانسیلها، و ضروریات
افزایش تعداد و توالی بلایای طبیعی و خطرات مربوط به افزایش جمعیتی که در مناطق مستعد خطرات طبیعی زندگی می کنند، همچنین آسیب پذیری ساختمانهای موجود، منجر به نگرانی در مورد تأثیرات اجتماعی-زیست محیطی میشود. این وضعیت توجه بیشتری را معطوف به معماری پس از بحران می نماید. از یک طرف تأمین تعداد زیادی محل اسکان موقت و دائم برای جمعیت آواره پس از بلایای طبیعی در یک بازه زمانی کوتاه، مد نظر است. از طرف دیگر، تامین سرپناه و مسکن به سرعت و تحت فشارهای اضطراری منجر به تاثیرات منفی در موضوعات اقتصادی، اجتماعی، و محیط زیستی می شود که در شرایط عادی نیزصنعت ساختمان سازی این معضلات را به همراه خود دارد. بنابراین، مسأله معماری پس از بحران در تضاد با امکان ایجاد شده برای مهیا نمودن جامعه بر اساس اصول پایداری و تاب آوری در مواجهه با حوادث آتی قرار می گیرد. درنتیجه، هدف اصلی این پروژه پژوهشی ارائه راهکار علمی و عملی در قالب سندی مدون برای دستیابی به معماری پس از سانحه پایدار با توجه به ویژگیها و امکانات بومی می باشد.